Welkom op Villa Molenenk, ook voor honden!

Zo moet het ongeveer gegaan zijn…
Sinds de opening van onze locatie in Deventer staat er een vierkante plexiglazen kubus op de balie met daarop een foto en een tekst waarin men wordt uitgenodigd om kaartjes in te vullen met op -of aanmerkingen om deze vervolgens in de bus te deponeren. Kortom, een ouderwetse ideeënbus. Het moet ongeveer zo zijn gegaan (ik was er zelf niet bij): Een collega loopt nietsvermoedend naar het kantoor en passeert daarbij de ideeënbus. Uit haar ooghoeken neemt ze een kleine verandering waar, maar het dringt nog niet tot haar door. Ze gaat zitten in het kantoortje en begint aan haar werkzaamheden. Halverwege het typen van de zin: “Vandaag komt de fysiotherapeut bij mijnheer x.” stopt ze met typen, kijkt niet meer naar het scherm en denkt na. Er is iets dat anders is. Vervolgens kijkt ze om naar waar ze net liep. Dan staat ze op. Voorzichtig loopt ze naar de ideeënbus alsof het van een levenloos object opeens veranderd is in iets dat leeft. Ze kijkt, ze fronst en dan opeens roept ze haar collega’s: “Kom, kom snel, er zit iets in de ideeënbus!” Een aangestormde dappere collega probeert de kubus open te krijgen. Dat gaat makkelijker dan verwacht. Er ligt één kaart in. Met verwondering staat het inmiddels hele aanwezige team en een enkele nieuwsgierige bewoner om de kubus heen.

Ideeënbus
Het is mevrouw O. Zij heeft een kaart ingevuld voor de ideeënbus. Haar man is al geruime tijd overleden. Ze hebben geen kinderen en haar hele leven heeft ze met haar man de halve wereld rondgereisd waarover ze prachtige verhalen weet te vertellen. Toen een collega eens een puppy meenam bleek zij direct verkocht: “Mijn man en ik zijn nooit aan een hond toegekomen, dat is het enige dat ik heb gemist.”

Er ontbreekt iets…
Halverwege december was onze directeur Huub Deterd in huis. Het was een kerstborrel voor het personeel en ook de bewoners sloten hier en daar aan. Hij raakte in gesprek met mevrouw O. Zij greep haar kans. Welbespraakt als zij is, kleedde zij haar idee op briljante wijze in. Ze vertelde dat ze het aanvankelijk moeilijk had gevonden om haar eigen huis te moeten verlaten. Dat ze door de gastvrije behandeling van het personeel, het goede eten en de mooie entourage al aardig bij ons gewend is: “Het gebouw is werkelijk schitterend, de afwerking is fantastisch, de inrichting subliem. Ik kan niet
anders dan me hier thuis voelen. Maar er ontbreekt iets, iets dat leeft, iets dat je kunt aaien…” Het gesprek duurde nog enige tijd voort en zo kwam het dat de directeur het hele personeel opriep om, waar mogelijk, hun hond mee te nemen naar het werk.

Gezelschap
Dat dat niet gericht was aan dovemansoren bleek de weken daarop: Senna, de golden retriever van de locatiemanager; Jagger, de Tibetaanse terriër van Patricia; Binky, de havanezer van Anique; Sophie, de langharige teckel van Riny en Google, de bordercollie van ondergetekende: allen zijn ze inmiddels meerdere keren op visite geweest bij mw. O. en hebben haar gezelschap gehouden bij de open haard. Om zich als dankbaar onderwerp van haar zachte handen beschikbaar te stellen voor het goede doel.

Namens Judith Röttjers, Coördinator Welzijn Villa Molenenk in Deventer.