Vrijwillig voorlezen op Landgoed Klein Engelenburg

Passie voor voorlezen
De activiteitenbegeleiding op Landgoed Klein Engelenburg kreeg onlangs de vraag of er behoefte was aan iemand die kwam voorlezen. ‘Omdat ik een passie heb met voorlezen, zoek ik nu naar nieuwe mogelijkheden in mijn nieuwe woonomgeving’, aldus de vrijwilliger. De uitleg volgde: ‘Na het lezen van een eerder artikel over de bijdrage van vrijwilligers, heb ik het gevoel dat Landgoed Klein Engelenburg het beste in de buurt komt van wat ik gewend ben en wat ik prettig vind’. In zijn oude woonplaats had deze vrijwilliger jarenlang bewoners van een verzorgingshuis wekelijks voorgelezen. Het idee sprak de activiteitenbegeleiders in Brummen erg aan, dus er werd een afspraak gemaakt en nu is donderdagochtend de vaste voorleesochtend.

Herkenning
De voorlezer is altijd al met taal bezig geweest, zowel lezend als schrijvend. En de doelgroep, ouderen al dan niet met een vorm van dementie, boeit hem erg: ‘Het is een geïnteresseerd publiek, ze hebben veel mee gemaakt. Het roept veel op, er is interactie. Bewoners moeten hun verhaal kwijt. En anderen vinden het prettig om erbij te zitten. Vaak zitten er een aantal mensen te dutten, maar dat geeft niet. De sfeer is prettig, ontspannen. We nemen het zoals het komt. Dan blijft het ontspannen en voelt niemand zich bezwaard.’ Meestal wordt er begonnen met een kort, pakkend verhaal. Om weer even aan de toon te wennen en de rustgevende sfeer op te roepen.

Geschiedenis en beleving
Op dit moment wordt ‘Heren van de Thee’ van Hella Haasse voorgelezen. Dat slaat goed aan, het is onderdeel van de geschiedenis van de bewoners. Sommigen hebben in Indië gewoond, ze hebben het tijdperk mee gemaakt en weten hoe het was. Dan moeten ze zelf hun verhaal kwijt, vaak over de tijd na de Tweede Wereldoorlog. Voor anderen is het een inzage in de belevenis van een medebewoner. De voorlezer moet dan aanvoelen wat er gebeurt: moet iemand een verhaal kwijt? Hebben de andere bewoners daar behoefte aan, of hebben ze het misschien al meerdere keren gehoord? De vrijwilliger legt uit: ‘Deze interactie moet je aanvoelen. Dat leer je te herkennen na verloop van tijd. En dan is het heel mooi om daar op in te kunnen spelen. Ook de bewoner die ogenschijnlijk zit te slapen, krijgt het mee en geeft soms een reactie. Deze levendigheid moet je koesteren, die hoort erbij. Het maakt de verbinding veel sterker.’

Trots op vrijwilligers
Domus Magnus is trots op de vrijwilligers die deze ambiance voor de bewoners creëren. Samen met de activiteitenbegeleiders en verzorgenden zoeken de vrijwilligers altijd naar een zo prettig mogelijke dagbesteding voor onze bewoners. Want hun welzijn, daar gaat het natuurlijk om.

Bent u, of kent u iemand die ook geïnteresseerd is om als vrijwilliger bij één van de locaties van Domus Magnus aan de slag te gaan? Klik hier of stuur een email naar: vacatures@domusmagnus.com.