Poëzieweek: dichter Erik Noorman draagt zijn werk voor aan bewoners Villa Molenenk

Ademloos luisteren

Het was een fijne en waardevolle ochtend. De bewoners van Villa Molenenk konden zich door de toegankelijke setting goed mengen in het gesprek. Zij stelden zelf vragen of deelden met de groep wat de woorden en gedichten met hen deden. Noorman blijkt naast een begenadigd schrijver ook zeer vaardig in de kunst van het voordragen. De bewoners luisterden namelijk ademloos naar zijn voordrachten. De gemoedelijkheid van de vragen die tussendoor werden gesteld, gaf ruimte aan de bewoners om ook hun bijdrage te leveren.

Herinneringen aan Groningen

“Het roept veel emoties bij me op”, zegt een mevrouw, nadat hij de plaats Groningen had genoemd in een verhaal dat hij voordroeg over zijn moeder. “Ik moest denken aan vroeger in Groningen waar ik lange tijd heb gewoond, en opeens schoot dit zinnetje weer door mijn hoofd: ‘Wonen en werken in de schaduw van de Martinitoren is het mooiste wat er is.’ Het gevoel van uit die tijd komt weer boven en deze emoties neem ik na vanmorgen weer met mij mee.”, aldus de geraakte bewoonster.

Interactie tussen publiek en performer

Een andere bewoner gaf Noorman een compliment over zijn voordracht en de manier waarop hij de interactie aanging met zijn publiek. De dichter antwoordde bescheiden en legde de eer ook bij zijn aandachtige publiek: “Het is iets wat zich hier nu afspeelt tussen u en mij. Daar gebeurt het.” Dit vat mooi samen waar de kracht en de mogelijkheden van Villa Molenenk liggen: Het faciliteren van culturele activiteiten die voldoening geven. Ook bij de wekelijkse huiskamerconcerten ontstaat er door de prettige setting thuis, de gemotiveerde bewoners en de muzikanten een vorm van uitwisseling die voldoet aan de behoeften van onze bewoners. Daarom zijn we altijd weer heel selectief op zoek en naar goede matches tussen bewoners en performers. Met medewerking van het duo vanmorgen, is dit weer gelukt.

Citaat uit Wind en Steen

Een klein citaat uit het verhaal over zijn moeder. Uit zijn in 2019 verschenen debuut: Wind en Steen:
‘Dit is het dus.’ Je lippen een pennenstreek in perkament.
‘Een stoel, een tafel en een bed. Een spijker aan de muur waar elanden van zouden schrikken.’
Bomen reiken met hun groene toppen naar de hemel.

Nieuwsgierig geworden? De bundel is nog steeds verkrijgbaar. De bewoners van Villa Molenenk hebben sinds vanmorgen in ieder geval een gesigneerd exemplaar in de boekenkast staan.