Ans Beukema had meervoudige, gecompliceerde bot- breuken aan haar linkerbeen na een val van een trap. Een ingrijpende operatie verder, bleek zorg aan huis niet voldoende en kwam ze voor herstel bij ons.
Ze zou hier uiteindelijk ruim twee maanden verblijven. Ans vertelt eerlijk dat het eerste wat zij dacht toen zij hoorde dat ze bij ons moest gaan herstellen was: “Oh, nee, dat nooit! Daar wonen zoveel oude mensen”. Ans, zelf vierenzeventig lentes jong, legt uit waarom ze tijdens haar herstel 180 graden van mening is veranderd.
“Ik woon al drieënveertig jaar in de buurt. Villa Molenenk is één straat verderop. Ik had al twee keer de open dag bezocht en was behoorlijk onder de indruk. Het leek mij wel wat voor als ik ver over de tachtig zou zijn. Dat ik achteraf kan zeggen dat ik hier zelfs met enige weemoed ben vertrokken verbaast mij zelf nog het meest.”
De val was ingrijpend: ineens was ze van een actieve zelfstandige zeventiger, volkomen afhankelijk van anderen. Aan het begin van haar verblijf moest ze bijkomen en bleef ze een aantal dagen op haar kamer.
Na een paar dagen vond ik mezelf redelijk asociaal en ben ik toch maar eens gaan kijken in de gemeenschappelijke ruimten, vertelt Ans verder. Het bleek buitengewoon aangenaam om contact te hebben met medebewoners. Eén bewoner kwam zich direct spontaan voorstellen en je merkte dat bewoners onderling op een prettige manier met elkaar omgaan. “Men is hier betrokken en geïnteresseerd in elkaar.”
Ans spreekt nu in de verleden tijd, dan weer in de tegenwoordige tijd. Ze komt hier nog steeds regelmatig om even te buurten, om de bewoners die zij hier heeft leren kennen op te zoeken. Dat wordt altijd zeer gewaardeerd. Zij is heel tevreden over de zorg die ze hier heeft gehad, al was het moeilijk voor haar te accepteren aan het begin. “Al het personeel hier is attent en zorgzaam. Mijn verbazing was heel groot toen iemand van de huishouding voorstelde om even een wandelingetje te maken in de tuin omdat ik te lang binnen had gezeten. Ik ben hier flink in de watten gelegd en erg lui geworden, grapt ze. Er werken hier mensen die echt hart hebben voor de bewoners van het huis.”
Feedback
Ans is niet alleen lovend maar geeft ook opbouwende kritiek. “Villa Molenenk was net geopend toen ik hier kwam en zat nog in de opbouwfase: er was nog veel dat beter kon. Ik voelde mij vrij om dat te uiten naar het personeel. Als ik bijvoorbeeld een tip had voor de koks, dan werd ik altijd serieus genomen en ontstonden er vaak leuke gesprekken. Ik heb hen echt zien groeien en open zien staan voor de suggesties van de bewoners. Dat vind ik heel positief. Alhoewel ik nog steeds dingen zie die beter kunnen, vind ik dat men het goed doet. Als het ooit nodig is, dan wil ik hier graag wonen. Liefst met mijn vriendinnen die hier altijd bijzonder gastvrij werden ontvangen als zij mij bezochten.”
Tenslotte serveer ik haar, en een vriendin die ze hier heeft gemaakt, een advocaatje met slagroom en we nemen afscheid met een hartelijk en welgemeend ‘Tot ziens!’
Wilt u ongeveer zes keer per jaar onze nieuwsbrief ontvangen?
Vult u dan uw gegevens in.