Op donderdag 14 februari was het Valentijnsdag, de dag om je geliefde met een roos of een mooi gedicht te laten weten dat je van hem of haar houdt. Op Huis Welgelegen hebben we de liefde van dichtbij mogen meemaken.
Liefde kent geen leeftijd
Meneer V. (89 jaar) en zijn geliefde mevrouw M. (87 jaar) leerden elkaar kennen in Huis Welgelegen. Nog steeds wordt het verhaal verteld dat ze met elkaar wandelden in de Overtuin en dat er een boom over het wandelpad was gevallen. Meneer V. tilde mevrouw op en droeg haar over de boomstam heen. Hoe mooi is het als je op hoge leeftijd nog zo een liefde op je pad vindt? Precies op een Valentijnsdag is meneer V. overleden. Het paadje waar ze samen wandelden is naar meneer V. vernoemd, zoals hij zelf zijn naam graag schreef: het Visr-pad. Op het gedenkplaatje bij het pad staat een mooie spreuk van hem vermeld:
‘Waar mensen in liefde weer mens worden voor elkaar, daar groeit de hemel over de aarde. Maar denk erom, bloemen van geluk moet je zelf planten en onderhouden. Visr’
Een paar maanden na het overlijden van meneer stonden bij het bordje zomaar twee rozen bij elkaar te bloeien, terwijl er in de omtrek geen enkele bloem te zien was. Zo mooi hadden we het zelf niet kunnen bedenken.
Gedichten
De mooiste gedichten zijn misschien wel gedichten over de liefde, zoals Herman Gorter (1864-1927) zo eenvoudig en prachtig verwoordde:
Zie je ik hou van je,
ik vin je zo lief en zo licht –
je ogen zijn zo vol licht,
ik hou van je, ik hou van je.
En je neus en je mond en je haar
en je ogen en je hals waar
je kraagje zit en je oor
met je haar er voor.
Zie je ik wou graag zijn
jou, maar het kan niet zijn,
het licht is om je, je bent
nu toch wat je eenmaal bent.
O ja, ik hou van je,
ik hou zo vrees’lijk van je,
ik wou het helemaal zeggen –
maar ik kan het toch niet zeggen.
Iedereen kent wel het gedicht en sommige gedichten kent iedereen. We groeien op met rijmpjes en gedichten. Veel mensen hebben een poëziealbum in hun jeugd gehad. Met een beetje geluk deed iemand zijn best om er een mooie bladzijde van te maken. Het gemakkelijke van een gedicht is dat, na de eerste regel, de rest van het gedicht meestal vanzelf komt. Toch?
Schrijfster Annie M.G. Schmidt had een groot talent voor gedichten. Zij wist dat het de kleine dingen zijn die het leven de moeite waard maken en schreef met een positieve kijk over het alledaagse leven:
‘Met mij is er totaal niets aan de hand. Ik ben nog fit van lijf en van verstand. Wel wat artrose in mijn heup en in mijn knie. Als ik me buk, is het net of ik sterretjes zie. Mijn pols is iets te snel, mijn bloeddruk wat te hoog, maar ik ben nog fantastisch goed… zo op het oog. (…)’
Wilt u ongeveer zes keer per jaar onze nieuwsbrief ontvangen?
Vult u dan uw gegevens in.