Welzijnsmedewerker Judith wordt tijdens een wandeling met veel kastanjes in de tuin uitgedaagd door een bewoner voor het maken van een Frans recept: Marron glacés. Ze gaat de uitdaging aan en thuis aan de slag met "de kastanjes van Villa Molenenk." Lukt het haar om goedkeuring te krijgen van de bewoner?
Het begint ermee dat ik met mijnheer door de tuin van Villa Molenenk wandel. Ik duw hem voort in zijn rolstoel en zie de kastanjes liggen. “Tamme kastanjes” roep ik uit en ik loop het gras op om een paar prachtige grote exemplaren op te rapen. Hij voelt aan de gladde glimmende schillen en vertelt dat je daar hele lekkere dingen mee kunt maken. Hij beschrijft de herinnering aan ‘Marron glacés’, gesuikerde kastanjes, die hij gegeten heeft in Frankrijk. “Ze zijn niet makkelijk te maken” voegt hij daar nog aan toe. Uitdaging geaccepteerd.
Mijnheer kookte in het verleden graag en heeft verstand van zaken. Nu wil het toeval dat ook ik graag kook en dat ik graag uitdagingen aanga op dit gebied. Ik breng mijnheer naar zijn kamer en zeg hem dat ik op zoek ga naar een recept. Hij roept me nog na: “Het is echt niet makkelijk hoor.” Iets dat mij alleen maar versterkt in de drift die in mij gewekt is na de wandeling. Na mijn werk ga ik de tuin in en raap zeker 5 kilo prachtige tamme kastanjes die ik mee naar huis neem.
Ik ga aan de slag en mijnheer heeft niks te veel gezegd. Het is geen makkelijke klus, heel bewerkelijk en de kastanjes vallen makkelijk uiteen als ze dagen achter elkaar worden gekookt in siroop. Als ik twee weken later bij hem aanklop om het eerste exemplaar te laten proeven, wacht ik gespannen zijn reactie af. “Niet slecht,” zegt hij, “ze smaken wel iets anders, maar ze zijn best lekker”. Ik ben opgelucht, de moeite is niet voor niets geweest. Maar ik neem hier geen genoegen mee.
Na mijn dienst ga ik weer de tuin in en weet weer 5 kilo bij elkaar te sprokkelen met hulp van een lieve collega. Af en toe komt er een bewoner naar mij toe om te vragen wat ik toch met al die kastanjes moet die ik raap. De nieuwsgierigheid is gewekt. Maar thuis merk ik dat het niet lukt om het recept te verbeteren. Ik sla een andere weg in: ik maal de gekookte en gesuikerde kastanjes en maak met de crème bonbons. Ik besluit ook om te gaan experimenteren met likeur. Ondertussen houd ik de bewoners bijna dagelijks op de hoogte van het kastanje-avontuur en men leeft mee en kijkt uit naar het moment dat er geproefd kan gaan worden. De bonbons vallen goed in de smaak en ook mijnheer laat zich de lekkernij welgevallen. Ik experimenteer met de kastanjes en brandewijn en ik kom tot een heerlijk recept: de kastanjes ontwikkelen in combinatie met brandewijn een verrassend lekkere, om niet te zeggen zalige crèmige afdronk.
Aan het einde van de kunstmiddag op woensdag, waar ik enkele bewoners begeleid bij creatieve uitspattingen, word een likeurtje zeer gewaardeerd, zeker als het echte Villa Molenenk likeur is!
Door: Judith de Vries, medewerker welzijn
Wilt u ongeveer zes keer per jaar onze nieuwsbrief ontvangen?
Vult u dan uw gegevens in.
Domus Magnus is gewaardeerd op ZorgkaartNederland. Bekijk alle waarderingen of plaats een waardering
Geef aan bij welke locatie u graag een rondleiding zou willen inplannen. Wij nemen contact met u op voor een afspraak.
Heeft u een vraag? Stuur ons een bericht en wij nemen contact met u op.
Plan hieronder een belafspraak in met onze relatiemanager.
