Judith de Vries is naast haar werk als medewerker welzijn bij Villa Molenenk in Deventer ook kunstenares. Judith heeft de afgelopen jaren gewerkt aan een serie prachtige portretten, geïnspireerd door haar Joodse achtergrond en gerelateerd aan de tweede wereldoorlog. Deze portretten en de totstandkoming hiervan besprak zij in een lezing met de bewoners van Villa Molenenk. Een emotioneel onderwerp voor onze doelgroep.
Judith de Vries is naast haar werk als medewerker welzijn bij Villa Molenenk in Deventer ook kunstenares. Judith heeft de afgelopen jaren gewerkt aan een serie prachtige portretten, geïnspireerd door haar Joodse achtergrond en gerelateerd aan de tweede wereldoorlog. Deze portretten en de totstandkoming hiervan besprak zij in een lezing met de bewoners van Villa Molenenk. Een emotioneel onderwerp voor onze doelgroep.
Judith heeft in 1990 haar opleiding bij Academie Minerva voor Beeldende Kunsten gevolgd. Daar maakte de kunstenares een eerste portret van een Joodse Groninger die zij tegenkwam in een boek en van wie weinig meer bekend is dan zijn foto en zijn voornaam Harry. Hij werd gedeporteerd in de oorlog, maar wanneer is niet bekend en evenmin wanneer hij geboren is. Ze wilde contact met hem maken door zijn portret te schilderen en haar gevoel over deze jongeman erin te verwerken.
Ze schilderde zowel mensen die zijn omgebracht als mensen die misdaden begaan hebben. Zo merkte ze dat het onmogelijk is om aan het gezicht van iemand te zien wat hij of zij gedaan heeft in de oorlog. Ook blijkt het een gecompliceerd vraagstuk te zijn wanneer iemand een dader of een slachtoffer is. Judith zet daarom graag mensen aan het denken met haar schilderijen.
De kunstenares raakte in gesprek met iemand van het Herinneringscentrum in Westerbork die haar daarop vroeg een serie van deze portretten te maken. Ze had voor onze bewoners een paar schilderijen meegenomen en liet met behulp van foto’s zien hoe deze portretten tot stand gekomen zijn. Als het een foto was van een man in een uniform, dan moest ze het uniform vervangen door gewone kleding om zijn functie te verbergen. Judith vertelde ook over haar eigen familie en liet het portret zien dat zij van haar grootvader heeft geschilderd. Hij heeft de oorlog niet overleefd.
Het onderwerp raakte alle bewoners; de oorlog heeft hun leven ingrijpend veranderd. Tijdens de lezing was er genoeg ruimte om herinneringen en meningen te delen over dit onderwerp dat zich veel verder uitstrekt dan de tweede wereldoorlog. De betrokkenheid van de medewerker welzijn bij de bewoners was goed voelbaar. Haar mooie schilderijen en de bijbehorende verhalen zorgden voor een waardevolle middag.
Wilt u ongeveer zes keer per jaar onze nieuwsbrief ontvangen?
Vult u dan uw gegevens in.
Domus Magnus is gewaardeerd op ZorgkaartNederland. Bekijk alle waarderingen of plaats een waardering
Geef aan bij welke locatie u graag een rondleiding zou willen inplannen. Wij nemen contact met u op voor een afspraak.
Heeft u een vraag? Stuur ons een bericht en wij nemen contact met u op.
Plan hieronder een belafspraak in met onze relatiemanager.
