Mevrouw Erlee, woonachtig op locatie Huis Welgelegen te Warnsveld, blikt terug op de coronaperiode. Hoe was het voor mevrouw dat de zorglocatie “op slot” was voor bezoek? Hoe zorgde zij ervoor dat ze toch aan de gewaardeerde gesprekken en discussies met haar vriendinnen kwam? De nodige plannen werden gesmeed.
“We wisten niet anders: het bezoek kon, soms zelfs zonder melding, ons ten alle tijden aantreffen ergens in het gebouw. In de Herenkamer, ons eigen appartement, of in de tuin. Het uur van aankomst deed er niet veel toe, een boterham was gauw gesmeerd en de koffie stond altijd klaar. Maar hoe anders werd het begin maart. Ouderen als wij vormden een heuse risicogroep en moesten dus afgesloten worden van de buitenwereld. De IC–bedden zouden mogelijk door deze coronazieken te veel worden bezet. Dus ging ons mooie Domus Magnus woonzorglocatie inclusief tuin op slot voor bezoek. Onze verzorgsters waren de enige die naar binnen mochten.”
“Wat nu? Nog niet eerder hebben we onze prachtige Overtuin, gelauwerd met de titel Monument van het Jaar, zó gewaardeerd! Velden met sneeuwklokjes en krokussen, bloeiende bomen: het was een voorrecht om er doorheen te wandelen. Maar wat miste ik mijn wandeling naar de Molen met mijn wandelmaatje, onderwijl hevig discussiërend. Niet alleen haar gesprekjes, maar ook die van mijn VVAO-vriendinnen (netwerk van hoger opgeleide vrouwen, red.) wilde ik niet graag kwijt! Wat te doen?”
“Een van de ervaren bezoeksters kwam met een lumineus plan: als we elkaar zouden ontmoeten voor het toegangshek tegenover de kerk, dan konden we tenminste met elkaar praten. Over het succes waren we niet ontevreden. Maar het kon beter, dus werd de volgende afspraak bij de toegangsweg aan de Molenstraat gemaakt. Nadat een plastic scherm voor het hek werd gehangen, kregen wij toestemming van het crisisbeleidsteam van Domus Magnus. Aan belangstelling van de omstanders in de Molenstraat was geen gebrek. Een wonderlijk gezicht was het wel, maar best handig om iets over de tuinplantjes te vragen, die daar ook meteen gekocht konden worden. De hekafspraken werden keurig genoteerd en de hekgesprekken (denk aan Hagenpreken) werden steeds populairder. Wederzijds wisselden we nieuwtjes uit en de bezoeken werden aan beide zijden van het hek zeer gewaardeerd. Het gaf het gevoel op deze manier vrij en veilig met vrienden van gedachten te kunnen wisselen.”
Wilt u ongeveer zes keer per jaar onze nieuwsbrief ontvangen?
Vult u dan uw gegevens in.